Artykuły

Powstałe ze starorzecza jeziorko Bużysko (o pow. prawie 30 ha) znajdziemy wśród łąk tuż za nadbużańską wsią Prostyń. Zbiornik był przez lata ogałacany z ryb przez miejscowych kłusowników, powołujących się na prawo do czerpania pożytków nadanych jeszcze ukazem carskim w 1863 r. w zamian za zasługi przy kopaniu kanału łączącego rzekę Treblinkę z Bugiem. Teraz jezioro stało się częścią obwodu rybackiego rzeki Bug nr 5 i wraca do dawnej rybności.

Decyzję rozstrzygającą wszystkie spory podjęła w 2010 roku Regionalna Dyrekcja Zarządu Wód w Warszawie uznając, że według najnowszej wersji Mapy Podziału Hydrograficznego Polski, sporządzonej przez Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej w 2007 r., jez. Bużysko jest w sposób ciągły zasilane wodami rzeki Treblinki i ma odpływ do Bugu przez przepust wałowy. Wszystko stało się za sprawą Koła PZW nr 65 w Małkini Górnej, które walczyło o takie rozstrzygnięcie sporu z miejscowymi dewastatorami tej malowniczej wody.

– Jezioro ma dogodny dojazd i idealnie nadaje się na zawody dla dzieci, które tam właśnie od kilku lat organizujemy, a także do prowadzenia edukacji ekologicznej, ze względu na bardzo liczną populację ptaków. Po decyzji RZGW mamy wreszcie prawo do objęcia jeziora planem zarybień i ściślejszej kontroli przez Państwową i Społeczną Straż Rybacką – informuje kol. Bogdan Ojdana, prezes koła w Małkini Górnej i znawca miejscowej historii.

Bużysko jest wąskim, śródpolnym rogalem o głębokości do 3–4 metrów. W spinningowaniu przeszkadza osoka aleosowata, obficie zajmująca przybrzeżne zatoki, ale można sobie z tym poradzić. W wodzie bytuje liczna populacja wymiarowych szczupaków, okoni oraz białej ryby: płoci, krąpia, lina i karasia. Planowane zarybienia jeszcze poprawią rybność tej wody. Najlepsze miejscówki znajdziemy przy wylocie odpływu do kanału łączącego jez. Bużysko z Bugiem, a także przy dzikiej plaży na brzegu od strony wsi.

Wieś Prostyń istniała już w XIII wieku, a jej mieszkańcy współpracowali z mieszkańcami wsi Borowe przy ochronie przeprawy przez Bug, o czym świadczy istniejąca do dziś kapliczka przy starym brodzie. Wieś leży na terenie Nadbużańskiego Parku Krajobrazowego. Znajdziemy tam gościnne gospodarstwo agroturystyczne „Kozie sioło” prowadzone przez Martę Deniszewską, jedną z założycieli Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Prostyńskiej (rezerwacja noclegów tel. 29 644-91-81, 519-136-370), a także prywatne muzeum wsi i sztuki ludowej prowadzone przez Andrzeja Kongiela (kontakt: 663-504-922), człowieka fascynującego bogactwem zainteresowań, znawcy regionalnej sztuki kulinarnej i gawędziarza, który organizuje niezwykłe spotkania edukacyjne i warsztaty artystyczne dla dzieci i młodzieży.

O wędkarskich walorach jeziorka przekonywał nas kol. Mirosław Spaltabaka z Warszawy, z wyboru mieszkaniec Prostyni, który spędza na wodzie całe dni, polując na szczupaki. Łowi głównie na twistery i rippery, przemieszczając się pychówką wzdłuż brzegów, tuż przy roślinności.

– Mamy tu bobry i wydry, ale także licznie występują szczupaki, takie do 2–3 kg, zaś na boczny trok można złowić naprawdę fajne okonie – twierdzi zasiedziały wędkarz, prezentując swoje najlepsze przynęty.

Na wodach jez. Bużysko obowiązują zezwolenia Okręgu Mazowieckiego PZW. Obowiązują także regulaminowe nakazy, takie jak wymiar ochronny dla okonia 18 cm, oraz zakaz połowu ryb ze środków pływających od 2 stycznia do 30 kwietnia. Wędkowanie „na żywca” dozwolone jest tylko z brzegu lub z zakotwiczonej łodzi. Zezwolenia można wykupić w sklepie wędkarskim w Małkini przy ul. Ostrowskiej 10 (poniedziałek – czwartek, godz. 8.00–16.00, piątek 8.00–16.30, sobota 8.00–13.00, tel. 602-489-717).

DOJAZD:

Dojazd jest dogodny, bo jadąc drogą krajową 627 z Ostrowi Maz. do Sokołowa Podlaskiego (lub drogą 694 z Broku), kierujemy się na nowy most na Bugu w kierunku Treblinki, a po przejechaniu 6 km skręcamy do wsi Prostyń, którą już z daleka poznamy po charakterystycznej wieży sanktuarium Trójcy Przenajświętszej i św. Anny.

Nad wodę jedziemy skręcając przy znaku ograniczającym prędkość do 40 km, mijając z lewej budynki firmy transportowej. Można tam zwodować łódź, ale silnika może używać tylko miejscowa straż rybacka. Drogi gruntowe umożliwiające dojazd samochodem do samej wody ciągną się z obu stron jeziorka.

Tekst i zdjęcia